Η Μαρινέλλα και ο Γιάννης Ξανθούλης σήμερα στη Λάρισα με αφορμή το βιβλίο “Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια”

Η κορυφαία εν ζωή Ελληνίδα ερμηνεύτρια γίνεται αφορμή για ένα βιβλίο που εξιστορεί μέσα από πολύμηνες «μεσημεριανές» συζητήσεις όλη της τη ζωή κι ό,τι απόσταγμα προέκυψε σε μια καριέρα που αγγίζει κοντά εβδομήντα χρόνια διαρκούς παρουσίας. Η διαφορά από μια συνεπή βιογραφία είναι πως απέναντί της είχε τον Γιάννη Ξανθούλη σαν αντίστιξη στην αφήγηση της ζωής της.

Με οδηγό κοινές τους και μη αναμνήσεις η καλλιτέχνιδα και ο συγγραφέας ταξίδεψαν πίσω στον χρόνο και δημιούργησαν κάτι πολύ περισσότερο από μια συνηθισμένη βιογραφία. Μια εξιστόρηση της πορείας της Μαρινέλλας, από την παιδική της ηλικία μέχρι και σήμερα, μέσα από το πρίσμα της διεισδυτικής ματιάς του Γιάννη Ξανθούλη. Μια πορεία που μέσα από αυτή την αφήγηση απέκτησε μυθιστορηματική διάσταση.

Η βιογραφία της μνημειώδους ερμηνεύτριας δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα λιγότερο από ένα έργο με δική του, μοναδική υπόσταση.

Η Μαρινέλλα και ο Γιάννης Ξανθούλης συνομιλούν με αφορμή το βιβλίο Οι νύχτες που έγιναν μεσημέρια.

ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ, 19:30 ΠΡΟΣΈΛΕΥΣΗ | 20:00 ΕΝΑΡΞΗ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΩΔΕΙΟ ΛΑΡΙΣΑΣ, Πλατεία Λαού

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Μια μοναδική εκδήλωση που θα κορυφωθεί με ερμηνεία της Μαρινέλλας.

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο

«Θα έπρεπε να γράψετε ένα βιβλίο για τη μαμά». Κουβέντα από την Τζωρτίνα στα γενέθλια της Μαρινέλλας, πριν από χρόνια.

Το άκουσα, το ξέχασα. Δεν το πήρα αψήφιστα, αλλά ήξερα πως είμαι ακατάλληλος για βιογράφος, εξαιτίας του ύφους που γράφω. Καλώς ή κακώς. Από αλλού ξεκινώ και αλλού βρίσκομαι, παρεμβαίνει το θυμικό μου, νευριάζω με τους ήρωές μου, κάνω αυτά που κάνω, ώστε να μη συμπεριλαμβάνομαι στους τρέχοντες κολοσσούς της λογοτεχνίας. Δεν παραληρώ για τα αποδεκτά «πολιτικώς ορθά» και de facto απυρόβλητα μείζονα θέματα.

Με τέτοιον χαρακτήρα πώς να αναλάβω μια Μαρινέλλα, με την οποία ναι μεν μας συνδέουν μερικές ενδιαφέρουσες δεκαετίες, αλλά δεν θα μου προέκυπταν φωτοστέφανα και θαυμαστικές κορόνες για τον μελωδικό κόσμο της νύχτας.

«Ξέρετε, εγώ…» Έφερνα αντιρρήσεις, ξέροντας τον χαρακτήρα μου. Η άλλη πλευρά επέμενε: «Κάνετε λάθος…». «Μα είμαι ολόκληρος ένα κινούμενο λάθος», απαντούσα. Τελικά, ο βιογράφος «εάλω»…

«Εσύ με ξέρεις» – η Μαρινέλλα.

«Εγώ σ’ αγαπώ, αλλά φοβάμαι ότι εσύ δεν με ξέρεις», απαντούσα.

Τσούλησε ένα διάστημα με «σε ξέρω», «δεν με ξέρεις», ώσπου να το πάρουμε απόφαση και να ξεκινήσουν τα μεσημεριανά συμπόσια εις μνήμην του Πλάτωνα και άλλων συγγενών ανάλογων συμποσιακών εμπειριών.

Έτσι προχωρήσαμε, φωτίζοντας με μεσημβρινό φως νύχτες ή και μέρες μιας ζωής από χώμα, φωνή, έρωτα, μόχθο και πολλή αγάπη. Κι έγινε ένα βιβλίο που, χωρίς να είναι a priori βιογραφία, άρχισε να μοιάζει με μυθιστόρημα δικό μου.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

Ο Γιάννης Ξανθούλης γεννήθηκε το 1947 στην Αλεξανδρούπολη, από γονείς πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης. Εκτός από μυθιστορήματα, έγραψε βιβλία και θεατρικά έργα για παιδιά, καθώς και θέατρο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος (είναι μέλος της ΕΣΗΕΑ) σε εφημερίδες και στο ραδιόφωνο. Ανάμεσα στα πιο γνωστά του μυθιστορήματα είναι: Το καλοκαίρι που χάθηκε στο χειμώνα, Το πεθαμένο λικέρ, Ο χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας, Το ροζ που δεν ξέχασα, Η εποχή των καφέδων, Οικογένεια Μπες-Βγες, Το τρένο με τις φράουλες, …ύστερα, ήρθαν οι μέλισσες, Ο Τούρκος στον κήπο, Το τανγκό των Χριστουγέννων, Ο θείος Τάκης, Του φιδιού το γάλα, Κωνσταντινούπολη – Των ασεβών μου φόβων, Η εκδίκηση της Σιλάνας, Δεσποινίς Πελαγία, Ο γιος του δάσκαλου, Την Κυριακή έχουμε γάμο, Εγώ, ο Σίμος Σιμεών, Ζωή μέχρι χθες και Ονειρεύτηκα τη Σανγκάη. Βιβλία του έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ζει στην Αθήνα.