Καλλιόπη Τσινιαράκη

Ένα τρελό,τρελό παιδί γεμάτο χαμόγελα, και όνειρα. Εγώ είμαι αυτή. Με λένε Καλλιόπη Τσινιαράκη κι αν αγαπώ τρία πράγματα, αυτά είναι τα εξής. Το μακιγιάζ, τα χαμόγελα των ανθρώπων και τη μουσική.

Σπουδάζω λοιπόν, μέικ απ αρτιστ κι αν με ρωτήσεις για τα όνειρα μου πάνω σε αυτό, δε θα τελειώσω ούτε αύριο. Κλείνω τα μάτια μου και με φαντάζομαι κάπου στο εξωτερικό, να συνεργάζομαι με τεράστια ονόματα , να μην έχω προσωπική ζωή, μόνο εγώ, τα πινέλα μου , και η δουλειά μου. Αυτό για μένα είναι το λιγότερο “έρωτας” και το περισσότερο “αγάπη”.

Αυτό για μένα , από μόνο του είναι ζωή. Είμαι πολύ ιδιότροπος άνθρωπος και δύσκολος χαρακτήρας και ευχαριστώ την οικογένεια μου και τους φίλους μου , που ακόμα με ανέχονται και με αγαπάνε έτσι! Λατρεύω να χαμογελάω και να γελάω…δε μου αρέσει η μιζέρια, θέλω πάντα να τη σπάω γελώντας δυνατά, από τη ψυχή μου. Ανέκαθεν έκανα θετικές σκέψεις , ακόμα και για τελειωμένες καταστάσεις. Θεωρώ πως το να έχεις θετική αύρα, είναι το λιγότερο μαγικό. Και αφού μιλάμε για μαγικά , ας πω δυο λόγια για τη μουσική.

Η μουσική είναι από μόνη της μια μάγισσα. Όταν είσαι θυμωμένος , πάντα σε ηρεμεί , κι όταν είσαι ερωτευμένος και δε βρίσκεις λόγια , σίγουρα θα βρεις ένα τραγούδι που να λέει όσα νιώθεις βαθιά μέσα σου. Ακόμα κι όταν είσαι στεναχωρημένος…ακόμα και τότε με έναν τρόπο μαγικό , ακούγοντας μουσική , αρχίζεις και αποκτάς τη χαμένη σου διάθεση. Αγαπώ τη μουσική και σίγουρα δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς. Από τη στιγμή που θα ξυπνήσω , μέχρι και τη στιγμή που θα θελήσω να κοιμηθώ, το κινητό μου απλά θα παίζει ασταμάτητα.

Και φυσικά ακούω , ότι είδος μουσικής υπάρχει , ξεκάθαρα. Είμαι το λιγότερο ευτυχισμένη που σε καθημερινή βάση , θα είμαι με τα ακουστικά στα αυτιά μου , επί δύο ώρες και θα σας μιλάω, και θα μοιράζομαι μαζί σας τα πάντα , όπως και εσείς! Ήρθα για να μείνω. Ήρθα για να σας τρελάνω. Ήρθα για να επιμένω κάθε μέρα στη πιο κλισέ και ταυτόχρονα σωστή κουβέντα του κόσμου όλου. “Χαμογέλα , λίγο παραπάνω σήμερα”.

Όσο για το “παιδί” που ανέφερα στην αρχή…μπορεί να είμαι 21 (και κάτι ψιλά) αλλά νιώθω πραγματικά παιδί , και αυτό δε θα αλλάξει ούτε στα 80 μου. Και μία συμβουλή στους μικρότερους. Μη βιάζεστε να μεγαλώσετε ββββρε. Να θυμάστε ότι ο χρόνος κυλάει αλλά ποτέ , μα ΠΟΤΈ δε γυρνάει πίσω.